Even terug naar het begin: Mijn naam is Sarah Möller en ik heb dit tweedestudiejaar stage gelopen bij het LVR-Amt für Bodendenkmalpflege im Rheinland bij de buitenpost in Overath (in de buurt van Keulen). Ik heb meegewerkt aan o.a. een redelijk bijzondere opgraving, namelijk een “Waldgrabung”.
Het begon allemaal met een melding die binnen was gekomen.
De archeoloog is gaan kijken en heeft besloten dat tenminste een gedeelte hiervan moet worden opgegraven. Het team en ik kwamen dus op de locatie en het eerste wat we zagen waren bomen. Zodra we een beetje verder het bos in waren gelopen zagen we meteen iets anders, iets dat niet van nature kon zijn ontstaan. Het waren vier grote gaten die symmetrisch naast elkaar liggen.
Om te kunnen schaven moest er eerst worden geveegd. Beetje vreemd, maar ik kan wel officieel zeggen dat we in het bos hebben geveegd. Desalniettemin werd het nu pas echt interessant. Tijdens het schaven kwamen er al snel veel Romeinse (dak)tegels tevoorschijn. Het eerste wat dan in je opkomt is dat het een Romeinse tegeloven kan zijn. Dus wij zijn enthousiast verder gegaan.
Uiteindelijk hebben we een coupe van bijna 3 meter (!) diep gezet, en we hebben het einde van deze oven nog steeds niet bereikt. Toch was er iets dat niet helemaal klopte in het hele verhaal; hoe dieper we gingen, hoe minder tegels we vonden en hoe meer kalkstenen we tegenkwamen. Tja, en nu? Een tegeloven met kalkstenen erin, of een kalkoven met Romeinse tegels erin? Na er een week overna gedacht te hebben, kwamen we tot de conclusie dat het misschien zo kon zijn dat het een kalkoven is geweest waar een dak op heeft gezeten van Romeinse tegels. Wanneer die tegels erin gegooid zouden zijn als afval konden mensen die beter in Keulen weggooien en niet in de bergen, dus waarom zouden ze daar zoveel moeite voor doen?
Helaas, moeten we nog afwachten op de definitieve datering van onze specialist, voordat er verdere uitspraken over gedaan kunnen worden. Toch kan ik jullie vertellen dat ik er met enorm veel plezier in Duitsland heb gewerkt. En hoeveel ik ook mag klagen over de hoeveelheid zware kalkstenen en boomwortels die ik heb opgegraven, zou ik het alsnog zo weer doen. Al met al kan ik het iedereen aanraden om eens naar Duitsland te gaan voor een stage... zeker als je ook net zo’n slechte humor hebt als ik. Geloof me, dan zal je heel gemakkelijk door het team worden geadopteerd!
Groetjes, Sarah
 |
| Sarah in de put |
